Filosoferen met een feestelijk tintje

Dinsdag was een dag met een feestelijk tintje. Ik heb afscheid genomen van de 'filosofen van de eerste orde' en was trots op ze bij het doorgeven van het stokje aan de nieuwe groepen van de MB en BB. Ze wisten feilloos te vertellen wat de andere kinderen te wachten stond en konden ook de regels voor een filosofisch gesprek vlot opnoemen. De nieuwe kinderen hadden er direct zin in en deden al goed mee. Met de kleuters hebben we in kleinere kring afscheid genomen en hier werd vooral teruggeblikt op de lessen onder het genot van het beloofde koekje. 'De wereld op zijn kop' bleek favoriet.






De midden- en bovenbouwkinderen hebben nagedacht over wat je wel en niet kunt tellen: nee, het zand op het strand van Den Haag bleek een brug te ver, zelfs het deel dat ik voor de gelegenheid had meegenomen in een pot. Ook water kun je niet tellen, want vele druppels worden één grote. De meningen waren verdeeld over het tellen van de inhoud van het lege doosje: dit kon je wel tellen (1x niks of 1x lucht in het algemeen) of was het toch ontelbaar? Geïnspireerd door deze voorzet ging iedereen in groepjes aan de slag met het bedenken van een filosofische vraag. Eerst hebben we gekeken welke vragen niet of minder filosofisch waren en waarom niet. Zowel de 'oude' als 'nieuwe' kinderen gaven argumenten. Daarna hebben we alvast gestemd voor de vraag van volgende week voor de nieuwe groepen.

Marianne Scheeper (moeder van Gijs, groep J)