Een tas vol knuffels was voor de midden- en bovenbouw leidde tot twee heel verschillende filosofische gesprekken. Na een eerste oefening bedachten de kinderen in groepjes van twee een vraag. Het mooie van beide gesprekken was dat er, ondanks de gelijke aanpak, over hele andere thema's werd gefilosofeerd (BB: wat is echt? en MB: hoe praten dieren?). Bij de bovenbouw vond een gezamenlijk onderzoek plaats waarbij het grootste deel van de groep eerst het één vond en later het ander.
De bovenbouw koos voor: "Als Winnie de Poeh echt was, zou hij dan ook honing eten?" De kinderen vroegen zich af of hij zich anders zou gedragen als hij echt was, want hij bleef dan toch gewoon Poeh? Aan het begin van het gesprek was de groep het er redelijk over eens dat de Poeh uit de film echter was dan Poeh de knuffel. Belangrijkste argumenten waren dat hij kon praten, bewegen en knipperen met zijn ogen, terwijl knuffel-Poeh dat niet kon. Nadat er meerdere argumenten voor en tegen werden gegeven en vanuit nieuwe invalshoeken werd geredeneerd, kwam de groep er aan het eind van het gesprek achter dat de knúffel-Poeh echt was en die in de film juist niet. Hij was immers aan te raken, op te pakken en in je fantasie kon je er mee praten, terwijl de stem van de film-Poeh was ingesproken door een mensenstem. Interessante redenering, van die mensenstem ;-). Jammer dat de tijd om was!
De middenbouw bedacht en koos de vraag: "Hoe kunnen sommige dieren praten, zonder dat ze een geluid maken?" Hier ging het gesprek vooral over de verschillende manieren waarop dieren onderling communiceren (om hun prooi te vangen). Is het klakken van een dolfijn ook praten? En kan een leeuwin wel naar de groep brullen, of wordt de prooi dan afgeschrikt? Nee, zij geeft de anderen een teken, zodat ze weten vanuit welke richting ze gaan aanvallen. Hoe dan? Nou, ze zwaait natuurlijk niet met haar klauw! Vleermuizen die praten een vlieg na en daardoor geeft de vlieg antwoord en wordt hij opgegeten. Olifanten kunnen geluiden maken in hun buik, die hoor je dus niet! Of het nou echt praten was, daar werden ze het nog niet over eens, dus het verzoek was of we daar na de vakantie op door konden gaan...
Gistermiddag heb ik ook kennisgemaakt met een nieuwe groep kleuters, die zich verdiepten in keuzes maken. Na een verhaal over een ezel die niet kon kiezen heb ik een paar Oscar-waardige optredens van stervende ezels gezien (omdat hij niet kon kiezen tussen lekker hooi links en lekker hooi rechts van hem), werd uitgebeeld hoe je ongeveer kijkt als je een moeilijke keuze moet maken en werden verschillende keuzes besproken. Die tussen een ijsje en een boterham vond niemand moeilijk. Tussen bioscoop of strand ook niet, tenzij het héél warm is. En tussen je vader of je moeder? Niet moeilijk: mijn moeder. Of eh, nee, toch maar mijn vader. Nee, nee, nee... Allebei!
Tot over twee weken, alvast een fijne vakantie.
Marianne Scheeper
