Mag je een kunstwerk aankleden?

Het filosoferen stond vandaag bij alle groepen in het teken van kunst. In een winkelcentrum in Loosduinen staat een standbeeld dat ieder seizoen een nieuw gebreid of gehaakt outfitje krijgt. Dat leverde de inspiratie voor de vraag: 'Mag je een kunstwerk aankleden?'

De onmiddellijke reactie van de bovenbouwers was: natuurlijk. Daarna startte het gezamenlijke onderzoek. Het mag, maar alleen als het mooi is. Wie bepaalt er wat mooi is? Kleertjes zijn wel mooi, maar graffiti niet, hoewel, dat is toch ook een vorm van kunst? En als die kleding wordt aangetrokken door een winkel die reclame wil maken? Uiteindelijk was de groep het min of meer over eens dat het soms mag, maar zeker niet bij monumenten of bij belangrijke schilderijen.

 oor de middenbouw, die tot dezelfde conclusie kwam, werd bij de vraag waar je kunst allemaal aantreft ook de aarde genoemd als belangrijk kunstwerk. Verder werd ook hier een duidelijk onderscheid gemaakt tussen 'gewone' kunst, 'belangrijke' kunst en 'monumenten'. Die laatste kon je vooral herkennen aan een hekje en deze monumenten waren heilig, dus die mocht je zeker niet aankleden.

De onderbouw kon een heel scala aan kunstwerken opnoemen, ook die waar je op mocht klimmen of in mocht spelen. Ze kenden schilderijen van musea en omschreven standbeelden uit de buurt, zoals die op de Laan van Meerdervoort bij de Suezkade. En natuurlijk mocht je die allemaal aankleden. Daarna werd op papier een eigen standbeeld 'aangekleed'. Op de vraag of iemand deze tekeningen verder mocht aankleden met een sjaal of mutsje kwam van bijna alle kinderen een beslist 'nee'. Waarom niet? Dat was zonde...

Wat opviel was dat het gesprek van de bovenbouw en de middenbouw veel overeenkomsten vertoonde. Ze vonden het allemaal zielig voor de kunstenaar ("die zo zijn best had gedaan") als kunst niet mooi werd aangekleed. Vooral hetzelfde onderscheid tussen 'kunst' en 'monumenten' vond ik opmerkelijk, al werden die door de bovenbouw niet heilig verklaard...

Volgende week alweer de laatste les van de midden- en bovenbouw!

Vriendelijke groeten,

Marianne Scheeper

Spelen met hele grote "lego blokken"

Juf Mieke en juf Leny zijn 23 mei naar de nieuwe school geweest. We kunnen nog niet zeggen dat de school af is, maar de blokken worden al aardig opgestapeld. Het bouwen gaat nog wel een jaar duren, want pas in het voorjaar/zomer van 2014 kunnen we de Abeelstraat weer betrekken. Het kantoortje van Juf Mieke is met wat inbeelding al bijna zichtbaar. Kijk naar de foto's die donderdag gemaakt zijn.

De bouwavond (van de bovenbouw)

Afgelopen vrijdagavond was het feest voor de bovenbouwers van de CMS. Het jaarlijkse bouwfeest/bouwavond stond weer op het programma. Het muzieklokaal en de mediatheek waren het podium voor muziek, dans, gezelligheid, een hapje, een drankje en een filmpje. Het thema van dit jaar is Black and White en de kleding en zelfs het eten, waren op dit thema afgestemd. Sommige meisjes zagen er uit als echte 'dames' en liepen ook wel wat 'heren' op de dansvloer. Vooral de zesde groepers keken hun ogen uit op hun eerste bouwfeest. Bij kijken alleen bleef het niet, want er werd uiteraard ook gedanst, met dank aan de DJ's!!!

Om even af te koelen was een verfrissend drankje wel zo lekker, vergezeld met een versnapering, ging dat er in als koek..of als chips, of als drop. In de mediatheek kon even uitgerust worden, terwijl er naar een film gekeken kon worden. Niet te lang natuurlijk, want er moet wel weer gedanst worden...

Het bouwfeest was weer een hele geslaagde avond en een avond om op terug te kijken. Met de grote inzet van juf Ingrid, de kinderen, de DJ's en een aantal collega's, is het een leuke avond geworden. Op naar volgend jaar dan maar?!

De kikkervisjes krijgen pootjes

Update: Afgelopen vrijdag zijn de bijna-kikkers teruggezet in de sloot. Het was een leuk project en wie weet zit de sloot naast de school er straks helemaal vol mee.

In de meivakantie zijn de kikkervisjes door Julia (groep J) en Stefan (groep L) verzorgd. Een stuk gegroeid kwamen ze weer terug op hun plekje in de klas. De kikkervisjes hebben of krijgen al achterpootjes. In groep L zijn sommige al in een volgend stadium; die krijgen al voorpootjes. Deze kikkervisjes moeten ook al naar adem happen om zuurstof op te nemen, omdat de kieuwen dan verdwijnen. De staart gaat als laatste weg en wordt ook opgegeten om aan eten te komen.

De "huisdiertjes" gaan vrijdag terug de sloot in om ze de ruimte te geven om uit te groeien tot echte kikkers. Een kikkertje dat helemaal "af" is, zullen we voor de vakantie waarschijnlijk niet zien.

Filosoferen over knuffels en keuzes

Een tas vol knuffels was voor de midden- en bovenbouw leidde tot twee heel verschillende filosofische gesprekken. Na een eerste oefening bedachten de kinderen in groepjes van twee een vraag. Het mooie van beide gesprekken was dat er, ondanks de gelijke aanpak, over hele andere thema's werd gefilosofeerd (BB: wat is echt? en MB: hoe praten dieren?). Bij de bovenbouw vond een gezamenlijk onderzoek plaats waarbij het grootste deel van de groep eerst het één vond en later het ander.

De bovenbouw koos voor: "Als Winnie de Poeh echt was, zou hij dan ook honing eten?" De kinderen vroegen zich af of hij zich anders zou gedragen als hij echt was, want hij bleef dan toch gewoon Poeh? Aan het begin van het gesprek was de groep het er redelijk over eens dat de Poeh uit de film echter was dan Poeh de knuffel. Belangrijkste argumenten waren dat hij kon praten, bewegen en knipperen met zijn ogen, terwijl knuffel-Poeh dat niet kon. Nadat er meerdere argumenten voor en tegen werden gegeven en vanuit nieuwe invalshoeken werd geredeneerd, kwam de groep er aan het eind van het gesprek achter dat de knúffel-Poeh echt was en die in de film juist niet. Hij was immers aan te raken, op te pakken en in je fantasie kon je er mee praten, terwijl de stem van de film-Poeh was ingesproken door een mensenstem. Interessante redenering, van die mensenstem ;-). Jammer dat de tijd om was!

De middenbouw bedacht en koos de vraag: "Hoe kunnen sommige dieren praten, zonder dat ze een geluid maken?" Hier ging het gesprek vooral over de verschillende manieren waarop dieren onderling communiceren (om hun prooi te vangen). Is het klakken van een dolfijn ook praten? En kan een leeuwin wel naar de groep brullen, of wordt de prooi dan afgeschrikt? Nee, zij geeft de anderen een teken, zodat ze weten vanuit welke richting ze gaan aanvallen. Hoe dan? Nou, ze zwaait natuurlijk niet met haar klauw! Vleermuizen die praten een vlieg na en daardoor geeft de vlieg antwoord en wordt hij opgegeten. Olifanten kunnen geluiden maken in hun buik, die hoor je dus niet! Of het nou echt praten was, daar werden ze het nog niet over eens, dus het verzoek was of we daar na de vakantie op door konden gaan...

Gistermiddag heb ik ook kennisgemaakt met een nieuwe groep kleuters, die zich verdiepten in keuzes maken. Na een verhaal over een ezel die niet kon kiezen heb ik een paar Oscar-waardige optredens van stervende ezels gezien (omdat hij niet kon kiezen tussen lekker hooi links en lekker hooi rechts van hem), werd uitgebeeld hoe je ongeveer kijkt als je een moeilijke keuze moet maken en werden verschillende keuzes besproken. Die tussen een ijsje en een boterham vond niemand moeilijk. Tussen bioscoop of strand ook niet, tenzij het héél warm is. En tussen je vader of je moeder? Niet moeilijk: mijn moeder. Of eh, nee, toch maar mijn vader. Nee, nee, nee... Allebei!

Tot over twee weken, alvast een fijne vakantie.

Marianne Scheeper